اشعار زنده یاد محمد رضا آغاسی
از ذکر علی مدد گرفتیــــــم
آن چیز که میشود گرفتیـــم
در بوته ی آزمایش عشــــق
از نمره ی بیست صدگرفتیم
دیدیم که رایت علی سبــــز
معجون هدایت علی سبــــز
درچمبر آسمان آبــــــــــــی
خورشید ولایت علی سبـــز
از باده ی حق سیاه مستیم
اما زحمایت علی سبــــــــز
شیرین شکایت علــــی زرد
فرهاد حکایت علی سبـــــز
دستار شهادت علی ســرخ
لبخند رضایت علی سبــــــز
در نامه ی ما سیاه رویــــان
امضای عنایت علی سبــــز
یا علی در بند دنیا نیستـــــــــــم
بنده ی لبخند دنیا نیستــــــــــــم
بنده ی آنم که لطفش دائم است
بامن وبی من به ذاتش قائم است
دائم الوصلیم اما بی خبـــــــر
در پی اصلیم اما بی خبـــــــر
گفت پیغمبر که ادخال ســرور
فی قلوب المومنین اما به نور
نور یعنی اتشار روشنــــــــی
تا بساط ظلم را بر هم زنــــی
هر که از سر سرور آگاه شـد
عشقبازان را چراغ راه شــــد
جاده ی حیرت بسی پرپیچ بود
لطف ساقی بودوباقی هیچ بود
مکه زیر سایه ی خناس بــــود
شیعه در بند بنی العباس بـــود
حضرت صادق اگرساقی نبــود
ک نشان از شیعگی باقی نبود
فقه شمشیر امام صادق است
هر که بی شمشیر شد نالایق است
وای وی زقاب و قرب و های و هو
می دهد بر اهل تقوا آبــــــــــرو
گر چه تعلیمات مردم واجب است
تزکیه قبل از تعلــــم واجب است
تربیت یعنی که خود را ساختـــن
بعد از آن بر دیگران پرداختــــــــن
یک مسلمان آن زمان کامل شود
که علوم وحی را عامـــــل شود
نص قرآن مبین جز وحی نیست
آیه ای خالی زامر و نهی نیست
با چراغ وحی بنگـــــــــــر راه را
تا ببینی هر قـــــــــــــدم الله را
گر مسلمانی سر تسلیـــــم کو
سجده ای هم سنگ ابراهیم کو
ساقی سرمست مادیوانه نیست
سرگذشت انبیاء افسانـه نیست
آنچه در دستور کار انبیــــــاست
جنگ با مکر و فریب اغنیــــاست
چیست در انجیل و تورات و زبور
آیه های نور و تسلیم وحضـــور
جمله ی ادیان زیک دین بیش نیست
جز الوهیت رهی در پیــش نیست
خانقاه و مسجد ودیـــــر و کنشت
هر که رادیدم به دل بت می سرشت
لیک در بتخانه دیدم بی عــــــدد
هر صنم سرگرم ذکر یا صمـــــد
یا صمد یعنی که ما را بشکنیـــد
پیکر ما را در آتش افکنیـــــــــــد
گر سبک گردیم در آتش چو دود
میتوان تا مبداء خود پر گشــــود
ای خدا ای مبداء و میعاد مــــــا
دست بگشا بهر استمداد مـــــا
ما اسیر دست قومی جاهلیــم
گر چه از چوبیم و ازسنگ وگلیم
ای هزاران شعله در تیغت نهـان
خیز و ما را از منیت وا رهــــــان
ای خدا ای مرجع کل امــــــــور
باز گردان ده شبم درتور نـــــور
در شب اول وضو از خون کنـــم
خبس را از جان خود بیرون کنـم
سر دهم تکبیر تکبیر جنــــــون
گویمت انا علیک الراجعـــــــون
خانه ات آباد ویرانم مکـــــــــن
عاقبت از گوشه گیرانم مکــن
بنگر یک دم فراموشم کنــــی
از بیان صدق خاموشم کنـــی
ما قلمهاییم دردست ولــــــی
کز لب ما میچکد ذکر علـــــی
ذکر مولایم علی اعجاز کـــرد
عقده ها را از زبانم باز کـــــرد
نام اوسرحلقه ی ذکرمن است
کز فروغ او زبانم روشــن است
گر نباشد جذبه روشن نیستــم
این که غوغا میکند من نیستـم
من چومجنونم که درلیلای خود
نیستم در هستی مولای خــود
ذکر حق دل را تسلا می دهـــد
آه مجنون بوی لیلا می دهـــــد
جان مجنون قصد لیلایی مکــن
جان یوسف را زلیخایی مکــــن
http://barrud.rasekhoonblog.com/