آزادی سوسنگرد
26 آبان *** آزادی سوسنگرد پس از یک سال محاصره
سوسنگرد مرکز دشتآزادگان در غرب اهواز و
در 65 کیلومتری آن واقع شده است. رود کرخه از شمال شهر و شعبهای از آن به
نام نیسان از درون شهر از شمال به جنوب میگذرد.
در نخستین روزهای حمله عراق به ایران اسلامی ، نیروهای عراقی از مرز چزابه
وارد خاک جمهوری اسلامی ایران شدند و پس از اشغال بستان به سوی سوسنگرد
روی آوردند. این افراد مقاومتهای پراکنده مدافعین محلی ورزمندگان را درهم
شکستند و با عبور از سوسنگرد بطرف حمیدیه روانه شدند. اما در حمیدیه
تانکهای عراقی در گل ولای منطقه زمینگیر شدند.
نیروهای عراقی مجدداً در اواخر آبانماه سال1359، به سوسنگرد از غرب و
جنوب حمله و بالاخره شهر را محاصره کردند. پس از آن بود که مردم سوسنگرد به
محاصره دشمن افتادند و این محاصره سه روز بطول انجامید. در روز سوم تعدادی
از تانکهای عراقی وارد سوسنگرد شدند و رزمندگان بشدت مقابل آنها با
سلاحهای سبک و امکاناتی اندک و ناکافی مقاومت میکردند.
رزمندگان اسلام درحالی که نه مهماتی برای آنها مانده بود و نه حتی غذا
داشتند و تعداد آنها از چند صد نفرهم تجاوز نمیکرد، ارتباط تلفنی آنها در
روز سوم هم قطع شد. این مبارزه همچنان ادامه داشت تا اینکه حمله نیروهای
خودی بسوی سوسنگرد آغاز گشت و سرانجام پس از مجاهدت های فراوان و با همکاری
و هماهنگی نزدیک بین نیروهای ارتشی و مردمی در چنین روزی سوسنگرد آزاد شد.
فضیلت زیارت امام حسین(علیه السلام)
**
امام باقر (علیه السلام):
اگر مردم می دانستند، چه فضیلتی و ثوابی در زیارت حسین(علیه السلام) است، بدرستیکه که از شوق جان می سپردند
و نفسهایشان از روی حسرت و اندوه قطع می شد؛
هر کس امام حسین علیه السلام را زیارت کند از روی اشتیاقی که به او دارد،
خدا برایش هزار حج مقبول
و هزار عمره ی مبرور
و اجر هزار شهید از شهدای بدر
و اجر هزار روزه دار
و ثواب هزار صدقه قبول شده
و ثواب هزار بنده آزاد کردن که مراد از آن رضای خدا باشد،می نویسد.*
*وسائل الشیعه/ ج14/ص453*
برطرف کردن مشکلات مردم
بزرگی می گفت:
اگر کسی برای درخواست کمک برای حل مشکلی پیش تو آمد؛
هرگز نگو:
فلانی هم که هر وقت کاری داشته باشه
فقط ما را می شناسه!
بلکه بگو:
الحمدلله که خدا به من
توفیق برطرف کردن نیازهای مردم را عنایت کرده است.
✅ آقای ما امام حسین علیه السلام در این باره می فرمایند:
"برآوردن حاجت و برطرف کردن مشکلات مردم به دست شما از نعمت های خداوند است نسبت به شما، بنابراین با منت گذاری و اذیت آنان، جلوی این نعمت ها را نگیرید."
** بحار الانوار ج 74، ص 38
خاطره ای متفاوت درمورد شهید زین الدین
خاطره ای متفاوت درمورد شهید زین الدین
به گزارش مشرق به نقل از عصر امروز ، سردار علی حاجی زاده از فرماندهان خط شکن لشکر علی ابن ابیطالب قم به عنوان یکی از همرزمان نزدیک شهید زین الدین خاطرات متفاوتی از این سردار والا مقام 8 سال دفاع مقدس ذکر می کند.
او بیان خاطرات از شهدای والامقام وظیفه رزمندگان 8 سال دفاع مقدس برای آشنایی نسل سوم و چهارم با فرهنگ ایثار وشهادت قلمداد می کند.
متن زیر گزیده ای از خاطرات سردار حاجی زاده از شهید زین الدین است ، که به شرح زیر می باشد:
*آن گریه شگفت
پیش از عملیات خیبر، با شهید زین الدین و چند تا از دوستان دیگر رفتیم برای بازدید از منطقه ای در فکه. موقع برگشتن به اهواز، از شوش که رد می شدیم، آقا مهدی گفت: «خوب، حالا به کدام میهمانخانه برویم؟!»
گفتیم: «مهمانخانه ای هست بغل سپاه شوش که بچه ها خیلی تعریفش را می کنند.»
رفتیم. وضو که گرفتیم، آقا مهدی گفت: «هر کس هر غذایی دوست داشت سفارش بدهد.»
بچه ها هم هر چی دوست داشتند سفارش دادند. بعد رفتیم بالا، نماز جماعتی خواندیم و آمدیم نشستیم روی میز.آقا مهدی همین طوری روی سجاد نشسته بود، مشغول تعقیبات. بعضی از مردم و راننده ها هم در حال غذا خوردن و گپ زدن بودند. موی بدنمان سیخ شد. این مردم هم با ناباوری چشمهاشان متوجه بالکن بود که چه اتفاقی افتاده است!
شاید کسانی که درک نمی کردند، توی دلشان می گفتند مردم چه بچه بازیهایی در می آورند!
خدا شاهد است که من از ذهنم نمی رود آن اشکها و گریه ها و «الهی العفو» گفتن های عاشقانه آقا مهدی که دل آدم را می لرزاند.
شهید زین الدین توی حال خودش داشت می آمد پایین. شبنم اشکها بر نورانیت چهره اش افزوده بود با تبسمی شیرین آمد نشیت کنارمان. در دلم گفتم: «خدایا! این چه ارتباطی است که وقتی برقرار شد، دیگر خانه و مسجد و مهمانخانه نمی شناسد!»
غذا که رسید، منتظر بودم ببینم آقا مهدی چی سفارش داده است. خوب نگاه می کردم. یک بشقاب سوپ ساده جلویش گذاشتند. خیال کردم سوپ چاشنی پیش از غذای اصلی است! دیدم نه؛ نانها را خرد کرد، ریخت تویش، شروع کرد به خوردن....
از غذا خوری که زدیم بیرون، آقا مهدی گفت: «بچه ها طوری رانندگی کنید که بتوانم از آنجا تا اهواز را بخوابم.»
بهترین فرصت استراحتش توی ماشین و در ماموریتهای طولانی بود!
*حرف حساب!
در ستاد لشگر بودیم. شهید زین الدین یکی از بچه های زنجان را خواسته بود، داشت خیلی خودمانی با او صحبت می کرد. نمی دانستم حرفهایشان درباره چیست.
آن برادرم دائم تندی می کرد و جوش می زد. آقا مهدی با نرمی و ملاطفت آرامش می کرد. یکهو دیدم این برادر ترک ما یک چاقوی ضامن دارد از جیبش درآورد، گرفت جلوی شهید زین الدین و با عصبانیت گفت: «حرف حساب یعنی این!» و چاقو را نشان داد.
خواستم واکنش نشان بدهم که دیدم آقا مهدی می خندد. بامهربانی خاصی چاقو را از دستش گرفت، گذاشت توی جیب او، بعد دستی به سرش کشید و با گشاده رویی تمام به حرفهایش ادامه داد.
ظاهرا این برادر اختلافی با یکی از همشهریانش داشت که آقا مهدی با پا در میانی می خواست مسائلشان را رفع و رجوع کند.
بعدها شهید زین الدین ایشان را طوری ساخت و به راه آورد که شد فرمانده یکی از گردانهای لشگر!
*پلوخور
شهید زین الدین علاقۀ عجیبی به بسیجیان داشت و شوخی هایش با آنان از همین عشق نقرط نشأت می گرفت.
او به بچه هایی که خوب به خودشان می رسیدند و حسابی غذا می خوردند، می گفت: «پلو خور!»
یک روز در ستاد لشگر، موقع صرف غذا بچه ها همه نشسته بودند. یکی از همین پلوخورها هم بود. آقا مهدی با بچه ها هماهنگ کرد تا با شوخی جالبی مجلس را رونقی ببخشد. غذا که رسید، همه منتظر ماندند تا جناب پلوخور شورع کند. همین که دست برد و لقمه را آورد بالا، با اشارۀ آقا مهدی همه بچه ها یکهو با صدای بلند گفتند: «یا... علی!»
بندۀ خدا که کاملاً غافلگیر و دستپاچه شده بود، بی اختیار لقمه از دستش افتاد پایین. خودش هم از تعجّب خنده اش گرفت!
*هندوانه و فلفل
آقا مهدی هر وقت می افتاد تو خط شوخی دیگر هیچ کس جلودارش نبود.
یک وقت هندوانه ای را قاچ کرد، لای آن فلفل پاشید، بعد به یکی از بچه ها تعارف کرد. او هم برداشت، شروع کرد به خوردن.
وقتی حسابی دهانش سوخت، آقا مهدی هم صدای خنده اش بلند شد. بعد رو کرد بهش گفت: «داداش! شیرین بود؟!»
*شهادت شهید زین‌الدین تعبیر خواب یکی از همرزمان ما بود
۴۸ ساعت قبل از شهادت مهدی زین‌الدین با ماشینی که به دستور وی از لجستیک لشکر به بنده واگذار شده بود با شهید زین الدین به مقر لشکر در سردشت آمدیم و شب خاطره‌انگیزی را با هم سپری کردیم؛ فردای آن شب شهید زین‌الدین از بنده کلید ماشین را خواست؛ بنده به شهید زین‌الدین گفتم «این ماشین هم مثل موتور شهید همت در جزیره مجنون نشود».
وی به ماجرای موتور شهید همت اشاره کرد و گفت: در جزیره مجنون یک موتور داشتم و آن را در اختیار هیچ کسی قرار نمی‌دادم؛ هر کسی که پیش شهید زین‌الدین می‌رفت تا وی وساطت کند که موتور را به او دهم، نتیجه‌ای نداشت؛ شرایط به همین منوال سپری شد تا اینکه در عملیات خیبر در جزیره مجنون متوجه شدم که موتور نیست ، به سرعت پیش شهید زین‌الدین رفتم و جریان را با او در میان گذاشتم شهید زین‌الدین به من گفت « نگران نباش، حاج همت به موتور احتیاج داشت، به همین دلیل از من خواست که آن موتور را به او دهم و من هم نتوانستم حرفش را رد کنم و موتور را به او دادم» ولی بعد از چند ساعت متوجه شدیم که حاج همت بر اثر اصابت خمپاره روی موتور به شهادت رسیده است.
با درخواست شهید زین‌الدین کلید ماشین را به وی دادم و خودم به مهاباد آمدم، نصف شب یکی از بچه‌های شاهرود خوابی دیده بود که رژیم بعث لشکر را بمباران کرده است و همه بچه‌ها ایستاده‌اند و قلب‌هایشان آتش گرفته است.
صبح آن روز به سراغ یکی از بچه‌هایی که تعبیر خواب می‌دانست، رفتیم و او گفت «قرار است بلایی به سر لشکر بیاید، بروید صدقه جمع کنید و دعای رفع بلا را بخوانید»؛ کمتر از چند ساعت متوجه شدیم که شهید زین الدین و برادرش مجید در همان ماشینی که ۲ روز قبل از بنده تقاضا کرده بودند به شهادت رسیدند و خبر شهادت مهدی زین‌الدین تمام قلب‌ها را آتش زد و خواب آن رزمنده تعبیر شد.
*با نگاهی از نزدیک
خاطره ای از احمد حاجی زاده
شهید زین الدین در ساختن افراد و شکوفا کردن استعدادهای نهفته در وجودشان توان عجیبی داشت. درست مثل یک معلم اخلاق و عرفان عمل می کرد.
در یکی از سخنرانیهایش در مقر انرژی اتمی اهواز می گفت: «بچه ها! من نیمه شبها می آیم از نزدیک نگاه می کنم، می بینم نماز شب خوانها بسیار اندکند!»
آنگاه تاسف می خورد که چرا سرباز امام زمان (ع) نسبت به نماز شب باید این قدر بی تفاوت باشد.
بینش عمیقی نسبت به تک تک نیروها داشت. با یکی دو برخورد می فهمید فلان نیرو به درد چه واحدی می خورد. گاه نیروی خاصی را می گزید، همه جا با خود همراهش می کرد، آن وقت بعد از چهارده، پانزده روز می دیدی حکمی برایش زده است به عنوان مسوول فلان واحد. یعنی در این مدت رویش کار می کرد، او را مورد ارزیابی قرار می داد و کاملا به نقاط قوت و ضعفش آگاه می شد.
پس از شهادت آقا مهدی، تا آخر جنگ، تعبیر دوستان در لشگر این بود که ما هر چه خوردیم از جنگ خوردیم. یعنی هر چه نیروی با کیفیت و کارآمد در طول جنگ داشتیم، حاصل زحمتهای شهید زین الدین بود.