تاریخ اماکن عتبات عالیات (55) از کتاب یاحسین کربلا نوشته حجت الاسلام علی اسماعیلی کریزی

 

 

غسل زیارت

امام صادق ع) فرمودند : هرگا ه خواستی به زیارت قبرامیرالمؤمنین ع ) بروی ،وضو بگیر ،غسل کن،قدم بزن و با همان هیئتی که داری به زیارت ایشان مشرف شو و بعد دعائی را فرمودند، بخوان ( دعای مأثور ،یعنی دعائی که از ائمه ع) نقل شده است )

از همان حضرت نقل شده است ،که در تفسیر آیه شریفه قرآن : خُذُوا زِینَتَکُمْ عِنْدَ کُلِّ مَسْجِدٍ فرموده اند، یعنی غسل برای زیارت هر امامی (قبل از زیارت غسل کند وبعد وارد حرم شود) ایام زیارتی امیرالمؤمنین ع)

1- روز سیزده رجب روز میلاد امام علی ع)

2- روز بیست ویکم ماه مبارک رمضان روز شهادت آن حضرت

3- روز هفده رمضان روز جنگ بدر (فتح جنگ بدر)

4- روز هفده شوال روز مواسات حضرت امیر ع) درجنگ احد

5- روز بیست وهفتم رجب روز فتح خیبر به دست آن حضرت

6- روز بیستم رمضان ،بالا رفتن اوبردوش پیامبر ص) برای پائین کشیدن بتهای کعبه

7- روز پانزدهم جمادی الاولی روز فتح بصره

8- روز هفدهم شوال روز رد الشمس

9- روز اول ذیحجه روز مأموریت یافتن حضرت برای تلاوت آیات سوره برائت برمشرکین

10- روز نهم ذیحجه روز بسته شدن درب های منازل افراد دیگر به مسجد النبی ص) وباز ماندن درب خانه اوبه مسجد پیامبرص)

11- روز بیست وچهار م ذی حجه روز مباهله وروز صدقه دادن انگشتر در نماز

12- روزبیست وپنجم ذی حجه روز نزول سوره هل اتی در شأن او واهل بیت پاکش

13- روز ازدواجش با فاطمه س)

14- روز به خلافت رسیدنش

15- روز بیعت مردم با او پس از کشته شدن عثمان

16- وروز های دیگر... .^[1]..

ثواب زیارت امیرالمؤمنین ع)

امام صادق ع) فرمودند :هرکس امام امیر المؤمنین ع) را عارفا بحقه زیارت کند،اجر صد هزار شهید دارد ،وگناهان گذشته وآینده او آمرزیده شود ،و روز قیامت ایمن از اهوال مبعوث گردد ، حسابش آسان خواهد بود ،و ملائکه از او استقبال کنند ، وچون بر گردد ،اورا تاخانه مشایعت کنند ،اگر بیمار شود عیادتش کنند ، اگر بمیرد متابعت جنازه اش کنند ،وبرای او طلب آمرزش کنند. ^[2]

در روایت دیگری از امام صادق ع) نقل شده است که فرمودند :

ای پسر مارد ، هرکس زیارت کند جدم امیر المؤمنین ع) راعارفا بحقه بنویسد حقتعالی ،به عدد هر گامی ،حج مقبول وعمره مقبوله وفرمودند: والله نمی خورد آتش جهنم قدمی را که غبار آلود شود در این زیارت خواه سواره باشد وخواه پیاده ،یابن مارد این را با آب طلا بنویس ^[3]

از امام صادق ع) روایت شده است که فرمودند : ما می گوئیم در پشت کوفه قبری است( قبر امیرالمؤمنین ع) که هیچ مریض ، وگرفتاری به آن پناهنده نمی شود مگر اینکه خداوند اورا شفا می دهد^[4] .

در روایت دیگری امام صادق ع) از پدرانشان از پیامبر گرامی اسلام ص ) نقل کرده اند: کسی که علی ع) را بعد از وفا تش زیارت کند پاداش او بهشت است .^[5].

از امام صادق ع) نقل شده است که فرمودند: همانا درهای آسمان هنگام دعای زائرین امیر المؤمنین ع) باز می شود ، پس زمان خیر از خوابیده ها نباش^[6] ،

از امام صادق ع) روایت شده است که فرمودند : کسی که امیرالمؤمنین ع) را با پای پیاده زیارت کند به تعداد هر قدمی که می رود خداوند ثواب یک حج ویک عمره به اومی دهد واگر پیاده برگردد به تعداد هر قدمی ثواب دوحج ودوعمره برای او نوشته می شود. ^[7]

ثواب نماز در حرم امیر المؤمنین ع)

از امام صادق ع) روایت شده است که فرمودند: نماز نزد آن بزرگوار معادل دویست هزار نماز است ^[8]

زیارت آدم ونوح وابراهیم با امیرالمؤمنین ع)

یکی از صحابه امام صادق ع) به نام مفضل بن عمر می گوید روزی بر امام صادق ع) وارد شدم ،وعرض کردم آقا ،من مشتاق ، رفتن به غری ، هستم ، فرمودند ، علت اشتیاق شما چیست ، عرض کردم برای زیارت امیر المؤمنین ع) فرمودند:آیا فضیلت این زیارت را می دانی ، عرض کردم ،خیر ،مگر اینکه حضرتعالی به من تعلیم فرمائید، فرمودند: هنگامی که امیر المؤمنین ع) را زیارت می کنی بدان که ،شما زائر استخوان های حضرت آدم ع) وبدن حضرت نوح ع) وجسم علی بن ابی طالب ع) هستی ، سؤال کردم ،یابن رسول الله ،آدم ع) در محلی به نام سراندیب و در شرق هبوط یافته است وگفته شده که استخوانهای اودر خانه خدا (کعبه ) دفن شده است ،چگونه استخوان های او به کوفه منتقل گردیده است ، فرمودند: همانا

خداوندبه حضرت نوح ع) زمانی که در کشتی نشسته بود وحی کرد که هفت بار دور خانه خدا طواف کند ،آن حضرت طبق دستور خداوند طواف کرد ،بعد تازانو در آب فرورفت وتابوتی را که استخوان های آدم ع) درآن قرار داشت خارج کرد وباخود به داخل کشتی حمل نمود ،بعد وارد د روازه کوفه شد ودر وسط مسجد کوفه قرار گرفت ،وخداوند ،به زمین دستور داد آب خودش را فروبرد ، وآب همانطور که ابتدا از مسجد کوفه جوشش نموده بود،زمین از همان مسجد آب را بلعید وفروکش کرد وکشتی بر زمین نشست وهمراهان نوح پیاده شدند ومتفرق گردیدند ،پس از آن نوح ع) تابوت را گرفت ودر سرزمین غری دفن کرد ،غری قطعه ای از کوهی است که خداوند با موسی ع) صحبت کرد وجائی است که عیسی ع) تقدیس شد ومکانی است که خداوند ابراهیم ع) را در آن مکان به عنوان خلیل خود ش انتخاب کرد وجایگاهی است که خداوند پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد ص) را به عنوان حبیب خودش برگزید، وآن جارا مسکن همه انبیاء قرار داد ، وبه خدا سوگند پس از دوپدر پاک وطاهرش یعنی حضرت آدم ع) وحضرت نوح ع) هیچ کس با فضیلت تر از امیرالمؤمنین ع) در آن جا ساکن نشده است ،هر گاه که به طرف نجف زیارت کرد ی ،زیارت کن ،استخوان های آدم ع) وبدن نوح ع) و جسم علی ابی طالب ع) را، پس تو زائر آباء اولین وآخرین ،و زائر محمد خاتم النبیین ص) وعلی ع) سید الوصیین هستی ، وهنگام زیارت قبر امیر المؤمنین ع) در های آسمان بر روی زائر او باز می شود وشما از بدست آوردن این خیر غافل مباش. ^[9]

زیارت هود وصالح کنار قبر امیرالمؤمنین ع)

از ابی مطر یکی از صحابه امام علی ع) نقل شده است، هنگامی که ابن ملجم فاسق لعنه الله علیه ضربه ای به امیرالمؤمنین ع) زد ، حسن ع) به ایشان عرض کرد، بکشم اورا ،فرمودند:نه ، وی را زندانی کن ،اگرکشته شدم اورا بکشید، بعد فرمودند: چنانچه ازدنیا رفتم مرا ، پشت کوفه در قبر برادرانم هود وصالح دفن کنید^[10] .

زیارت سر امام حسین ع) نزد قبر امیرالمؤمنین ع)

یزیدبن عمربن طلحه یکی از صحابه امام صادق ع) می گوید :درحیره خدمت ایشان بودم ،فرمودند: آنچه را به تو وعده دادم یعنی زیارت قبر امیر المؤمنین ع) را می خواهی انجام دهی ،عرض کردم ،بلی ، بعد ایشان سوار بر مرکب شدند واسماعیل (ظاهرا فرزندشان اسماعیل بن امام صادق ع) نیز سوار شد ومن هم با آنها حرکت کردم ،تا از مکانی به نام ثوبه بین حیره ونجف گذشتند وبه محلی به اسم زکوات بیض رسیدند ،امام صادق ع) واسماعیل پیاده شدند ومن هم با ایشان پیاده شدم وایشان نماز خواندند ، اسماعیل هم نماز خواند ومن هم نماز خواندم بعد به اسماعیل فرمودند : بلند شو وبه جدت امام حسین ع) سلام ده ،عرض کردم فدایتان شوم ،آیا امام حسین ع) در کربلا نیست ، فرمودند ، چرا ، لکن هنگامی که سراورا به شام حمل کردند یکی از دوستان ما آنرا از آنها ربود وآورد در کنار امیر المؤمنین ع) دفن کرد. ^[11]

از امام صادق ع) نقل شده است که فرمودند : هرگاه وارد سرزمین غری شوی دو قبر را مشاهده می کنی ،یک قبر کوچک ویک قبر بزرگ ،قبر بزرگ قبر امیر المؤمنین ع) وقبر کوچک رأس الحسین ع) ^[12]

البته روایت دیگری داریم که سر مقدس امام حسین ع) پس از مدتی به کربلا اعاده شد وملحق به بدن مطهر گردید همان طور که سیدبن طاوس در کتاب لهوف بیان نموده است . ^[13]

صفوان جمال می گوید با امام صادق ع ) وارد کوفه شدیم ،فرمود شتر را به خوابان که نزدیک قبر جدم امیرالمؤمنین ع) است پس فرود آمد ند ،غسل کردند،جامه را تغییر دادند،پارا برهنه کردند ،وفرمودندتو نیز چنین کن، پس روانه شدند به جانب نجف وفرمودندگامهارا کوتاه بردار وسررا به زیر انداز که حقتعالی برای تو، به عدد هر گامی صد هزار حسنه می نویسد ،وصد هزار گناه محو می کند وصد هزار درجه بلند می کند وصد هزار حاجت برآورده می کند،ومی نویسد برای تو ثواب هر صدیق وشهید که بوده باشد یا کشته شده باشد.. ^[14].

ابان بن تغلب می گوید همراه امام صادق ع) بودم از پشت کوفه عبور کرد ،بعد پیاده شد ودورکعت نماز خواند ،بعد مقداری جلو آمد ، پس از آن دورکعت نماز خواند ،سپس مسافت اندکی را پیمود وپس از آن نیز پیاده شد ودو رکعت نماز خواند، بعد فرمود اینجا جایگاه قبر امیرالمؤمنین ع) است ،عرض کردم فدایتان گردم آن دومکان دیگری که نماز خواندید چه بود فرمودند : جایگاه رأ س الحسین ع) وجایگاه منزل قائم ع) ودر روایت دیگری جایگاه منبر قائم ذکرشده است. ^[15]

 

---

[1] - بحار ج 97 ص 383

[2] - وسائل الشیعه ج 10 ص293 ح1

[3] - همان ص294 ح 3

[4] -- عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ نَحْنُ نَقُولُ بِظَهْرِ الْکُوفَةِ قَبْرٌ لَا یَلُوذُ بِهِ ذُو عَاهَةٍ إِلَّا شَفَاهُ اللَّهُ همان ، ص 295 ح 5

[5] -- عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ ع عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ مَنْ زَارَ عَلِیّاً بَعْدَ وَفَاتِهِ فَلَهُ الْجَنَّةُ ، همان ،ص 296 ح10

[6] - وَ عَنِ الصَّادِقِ ع إِنَّ أَبْوَابَ السَّمَاءِ لَتُفَتَّحُ عِنْدَ دُعَاءِ الزَّائِرِ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع فَلَا تَکُنْ عَنِ الْخَیْرِ نَوَّاماً ،همان ح 11

[7] - عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ زَارَ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حَجَّةً وَ عُمْرَةً فَإِنْ رَجَعَ مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حَجَّتَیْنِ وَ عُمْرَتَیْنِ همان ح 1

[8] - پیشین ص 656

-[9] همان ص 300 ح 1

[10] - عَنْ أَبِی مَطَرٍ قَالَ لَمَّا ضَرَبَ ابْنُ مُلْجَمٍ الْفَاسِقُ لَعَنَهُ اللَّهُ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع قَالَ لَهُ الْحَسَنُ ع أَقْتُلُهُ قَالَ لَا وَ لَکِنِ احْبِسْهُ فَإِذَا مِتُّ فَاقْتُلُوهُ وَ إِذَا مِتُّ فَادْفِنُونِی فِی هَذَا الظَّهْرِ فِی قَبْرِ أَخَوَیَّ هُودٍ وَ صَالِحٍ همان ص 308 ح1

[11] - همان ص 310 ح 3

[12] - قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّکَ إِذَا أَتَیْتَ الْغَرِیَّ رَأَیْتَ قَبْرَیْنِ قَبْراً کَبِیراً وَ قَبْراً صَغِیراً فَأَمَّا الْکَبِیرُ فَقَبْرُ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع وَ أَمَّا الصَّغِیرُ فَرَأْسُ الْحُسَیْنِ ع

همان ص 311 ح 7

[13] - وَ قَدْ رَوَى السَّیِّدُ رَضِیُّ الدِّینِ عَلِیُّ بْنُ طَاوُسٍ فِی کِتَابِ الْمَلْهُوفِ وَ غَیْرِهِ أَنَّ رَأْسَ الْحُسَیْنِ ع أُعِیدَ فَدُفِنَ مَعَ بَدَنِهِ بِکَرْبَلَاءَ همان ص 312 ح 9

[14] - قمی ،شیخ عباس ، مفاتیح الجنان ص 614

[15] - پیشین صص 310- 309 ح 1و4

 

برچسب‌ها: تاریخ, اماکن, کربلا, نجف کاظمین, کوفه





تاریخ اماکن عتبات عالیات (55) از کتاب یاحسین کربلا نوشته حجت الاسلام علی اسماعیلی کریزی

ادامه مطلب

[ پنج شنبه 6 آبان 1395  ] [ 06:37 ب.ظ ] [ احمد ]

نظرات 0

تصاویر متحرک ویژه شهادت امام سجاد ( ع )

 

ن : Ahmad   ت : پنجشنبه 6 آبان 1395

 

 

 

	|                                                                             ،م

زندگی نامه امام سجاد(ع)

 

 

زندگی نامه امام سجاد(ع)

 

قرارگاه فضای مجازی فاتحین پایگاه شهیدبهشتی(ره)به مناسبت فرارسیدن سالروزشهادت امام سجاد(ع)اقدام به انتشارزندگی نامه ایشان نمود.

 

 

 

تاریخ : 1395/08/04 - 21:15

 

به گزارش قسم از پایگاه مقاومت بسیج شهید بهشتی حوزه 265 شهید بخارایی ناحیه مقاومت بسیج شهید رجایی ،زندگی نامه امام سجاد(ع)به شرح ذیل میباشد:

نام مبارک امام چهارم علی است و مشهورترین القاب آن حضرت زین العابدین و سجّاد می‌باشد و مشهورترین کنیه ایشان ابامحمد و ابوالحسن است. مدّت عمر آن بزرگوار پنجاه و هفت سال است. ایشان پانزدهم جمادی الاول سال سی و هشتم هجری به دنیا آمد. تولد آن بزرگوار دو سال قبل از شهادت امیرالمؤمنین علیه السلام است و تقریباً بیست و سه سال با پدر بزرگوار زندگی کرد. پس مدت امامت آن بزرگوار سی و چهار سال است.

حضرت سجّاد علیه السلام پدری چون حسین دارد و مادرش دختر یزدگرد پادشاه ایران است که دست عنایت حق به طور خارق العاده این دختر را به امام حسین می‌رساند. شرافت این زن آن است که مادر نُه نفر از ائمه طاهرین می‌شود و چنانچه امام حسین علیه السلام «اب الائمه» است. این زن نیز «ام الائمه» است.

گرچه امام سجاد علیه السلام با اهل‌بیت علیهم السلام در همه فضایل وجه اشتراک دارند و هیچ فرقی میان آنان از نظر صفات و فضایل انسانی نیست، اما از نظر گفتار و کردار شباهت تامّی به جدشان امیرالمؤمنان علی علیه السلام دارد. که آن موارد را ذکر می‌نماییم.

ایمان امام سجاد علیه السلام

امیرالمؤمنین علیه السلام در دعای صباح می‌گوید: «یا من دلّ علی ذاته بذاته؛ ای کسی که برهان وجود خود هستی.»

حضرت سجاد نیز در دعای ابوحمزه ثمالی می‌گوید: «بک عرفتک و انت دللتنی علیک و عویتنی الیک و لولا انت لم أدر ما انت؛ تو را به خودت شناختم و تو دلالت نمودی مرا بر خودت و دعوت نمودی به خودت و اگر نبودی، ترا نمی‌شناختم.»

اینگونه کلمات منتهای ایمان را می‌رساند و این همان ایمان شهودی است که امیرالمؤمنین می‌فرماید: «لو کشفت لی الغطاء ما ازددت یقینا؛ اگر بر فرض محال ممکن بود خدا را با این چشم ظاهری دید و می‌دیدم بر یقین من که الآن به ذات مقدس حق دارم چیزی افزوده نمی‌شد.»

علم امام سجاد علیه السلام

اگر امام علی علیه السلام می‌گوید: «از من بپرسید هر چه می‌خواهید که به خدا قسم تمام وقایع را تا روز قیامت می‌دانم، حضرت سجاد نیز می‌گوید: «اگر نمی‌ترسیدم که مردم در حق ما غلوّ کنند، وقایع را تا روز قیامت می‌گفتم.»

تقوای امام سجاد علیه السلام

حضرت علی علیه السلام می‌فرمود: «و الله لو اعطیت الاقالیم السبعة و ما تحت افلاکها علی ان اعصی فی نملة اسلبها جلب شعیرة ما فعلت؛ به خدا قسم اگر تمام عالم هستی را به من دهند که به مورچه‌ای ظلم کنم و بی‌جهت پوست جوی را از دهان آن بگیرم، این کار را نمی‌کنم.»

امام زین العابدین نیز می‌فرمود:

تعصی الاله و انت تظهر حبّه	هذا لعمری فی الفعال بدیع
لو کنت تظهر حبه لأطعته	ان المحب لمن یحب مطیع

«خداوند را معصیت می‌کنی و ادعا می‌کنی که او را دوست داری. به جان من این ادعا از عجایب امور است. اگر براستی خدا را دوست داشتی او را اطاعت می‌کردی، زیرا محّب همیشه مطیع محبوب است.»

در این اشعار نیز امام سجاد علیه السلام می‌گوید محال است که خداوند را معصیت کنم، زیرا او را دوست دارم.

عبادت امام سجاد علیه السلام

درباره امیرالمؤمنین گفته شده است که روزها به ایجاد باغ و قنات برای فقرا و محتاجین مشغول بود، و تا به صبح عبادت می‌کرد. حضرت سجاد نیز چنین بود چه بسیار باغ‌ها و قنوات که به دست ایشان برای دیگران آباد یا ایجاد شد. عبادت و سجده او به حدی بود که به زین العابدین و سجاد ملقب شد.

از رسول اکرم صلی الله علیه و آله روایت شده که روز قیامت خطاب می‌شود: «کجا است زین العابدین؟» و می‌بینم که فرزندم علی بن الحسین جواب می‌دهد و می‌آید.

از امام باقر علیه السلام روایت شده که: «پدرم را می‌دیدم که از کثرت عبادت پاهای او ورم کرده، و صورت او زرد، و گونه‌های او مجروح، و محل سجده او پینه بسته بود.»

سخاوت، فتوت و رأفت امام سجاد علیه السلام

در تاریخ آمده است یکی از کارهای امیرالمؤمنین علیه السلام اداره کردن فقرا به طور مخفیانه بوده است. امیرالمؤمنین شب‌ها خوراک، پوشاک و هیزم به خانه بینوایان می‌برد، و آن بینوایان حتی نمی‌دانستند که چه کسی آنها را اداره می‌کند. همچنین میان مورخین مشهور است که امام سجاد علیه السلام چنین بوده است.

راوی می‌گوید: در محضر امام صادق علیه السلام بودیم که از مناقب حضرت علی علیه السلام صحبت شد و گفته شد هیچ کس قدرت عمل امیرالمؤمنین را ندارد و شباهت هیچ کس به امیرالمؤمنین، بیشتر از علی بن الحسین علیهماالسلام نبوده است که صد خانواده را اداره می‌کرد. شب‌ها گاهی هزار رکعت نماز می‌خواند.»

از طریق اهل تسنن روایت شده است که چون امام سجاد علیه السلام شهید گشت روشن شد که آن حضرت صد خانواده را به طور مخفی اداره می‌کرده است.

زهد امام سجاد علیه السلام

چنانچه حضرت علی علیه السلام زاهد به تمام معنی بوده است و دلبستگی به مالی و به کسی جز به خدای متعال نداشته است. امام سجاد علیه السلام نیز همچنین بوده است. لذا به اصحاب خود سفارش می‌فرمود: اصحابی، اخوانی، علیکم بدار الآخرة و لا اوصیکم بدار الدنیا فانکم علیها و بها متمسکون اما بلغکم ان عیسی علیه السلام قال للحواریین. الدنیا قنطرة فاعبروها ولا تعمروها. و قال: من یبنی علی موج البحر داراً؟ تلکم الدار الدنیا و لا تتخذوها قراراً.

«ای یاران من، برادران من، مواظب خانه آخرت باشید من سفارش دنیا را به شما نمی‌کنم زیرا شما بر آن حریص هستید و به آن چنگ زده‌اید. آیا نشنیده‌اید که حضرت عیسی به حواریون می‌گفت: دنیا پل است، از روی آن بگذرید و به تعمیرش نپردازید! چه کسی روی موج آب، خانه می‌سازد؟ موج دریا این دنیا است، به آن دلبستگی نداشته باشید.»

شجاعت امیرالمؤمنین علیه السلام

شجاعت امام علی علیه السلام زبانزد خاص و عام است. و اگر گفتار امام سجاد علیه السلام را در مجلس ابن زیاد و در مجلس یزید و مخصوصاً خطبه آن بزرگوار را در مسجد شام در نظر بگیریم شجاعت این بزرگوار نیز بر ما روشن می‌شود.

امیرالمؤمنین شجاعت خود را در میدان برای افرادی مثل عمرو بن عبدود و مرحب خیبری به کار می‌برد و فرزند گرامی او امام سجاد، شجاعت را در مجلس ابن زیاد و مجلس یزید و روی منبر در مسجد شام به کار برده است.

سیاست امام سجاد علیه السلام

امیرالمؤمنین به اقرار همه مورخین از سنّی و شیعه پاسدار اسلام بود و رأی و تدبیر او فوق العاده مفید بود، چنانکه عمر بیشتر از هفتاد مورد گفته است: لولا علی لَهَکَ عمر، یعنی: «اگر علی نبود عمر هلاک شده بود.»

امام سجاد علیه السلام در مدت سی و پنج سال پاسدار شیعه بود. مورخین معتقدند که تدبیر امام سجاد علیه السلام، مدینه را و بسیاری از شیعیان را از دست کسانی چون یزید و عبدالملک مروان نجات داد.

حلم امام سجاد علیه السلام

درباره امیرالمؤمنین گفتاری نقل شده و ایشان فرمودند: «از کنار آدم بی‌خردی گذشتم که به من بد می‌گفت. از او صرف‌نظر کردم گویی که او حرفی نزده است.» درباره امام سجاد نیز گفتاری نقل شده است و ایشان فرمودند: «از کنار کسی گذشتم که به من بد می‌گفت. به او گفتم که اگر راست می‌گویی خداوند متعال مرا رحمت کند، و اگر دروغ می‌گویی خدا تو را بیامرزد!»

تواضع امام سجاد علیه السلام

حضرت علی علیه السلام با فقرا می‌نشست، با آنان غذا می‌خورد، از آنان دلجویی می‌کرد، به آنان لطف داشت و پناه آنان بود، برای آنان کار می‌کرد و از آنان پذیرایی می‌نمود، و درباره آنان به دیگران سفارش می‌کرد.

تاریخ نویسان اقرار دارند که امام سجاد علیه السلام، دوست داشت فقیران، یتیمان و بینوایان سر سفره‌اش باشند و با آنها بنشیند، غذا برای آنها آماده کند و حتی غذا در دهن آنان بنهد.

فصاحت و بلاغت در کلام امام سجاد علیه السلام

فصاحت به معنی خوب سخن گفتن، مجاز، کنایه، لطایف و مثال‌ها را به کار بردن است. و بلاغت، سخن خوب گفتن، بجا سخن گفتن، از طول کلام بی فایده پرهیز داشتن است. فصاحت و بلاغت امیرالمؤمنین مورد اقرار همه است آن چنانکه درباره نهج البلاغه گفته شده:

دون کلام الخالق و فوق کلام المخلوق؛ پایین‌تر از کلام خالق و بالاتر از کلام مخلوق است.»

امام سجاد علیه السلام صحیفه کامله سجادیه را به جهان عرضه داشت. صحیفه‌ای که مثل آن نیامده و نخواهد آمد. صحیفه‌ای که در ضمن دعا، معارف اسلام، سیاست اسلام، اخلاق اسلام، اجتماعیات اسلام، حقانیت شیعه، حقانیت اهل‌بیت، انتقاد از ظلم و ظالم، سفارش به حق و حقیقت، و بالاخره یک دوره معارف اسلامی را آموزش می‌دهد. صحیفه‌ای که محققین اسم آن را «اخت القرآن»، «انجیل اهل‌بیت»، «زبور آل محمد» نهاده‌اند. صحیفه‌ای که ابلهی با فصاحت ادعا کرد که می‌تواند چون آن بیاورد چون قلم به دست گرفت، نتوانست، دق کرد و مُرد.

جهاد امام سجاد علیه السلام

حضرت علی علیه السلام بزرگترین مجاهد اسلام است که توانست اسلام را از دست کفار و مشرکین نجات دهد. ولی فرزندش امام سجاد علیه السلام گرچه در کربلا کشته نشد اما وجودش، بقایش و اسارتش عامل بقای اسلام بوده است. قیام ابی عبدالله الحسین علیه السلام درختی بود که در کربلا کاشته شد و آبیاری و به ثمر رساندن و نگاهداری از آن به دست امام سجاد علیه السلام به دست زینب کبری انجام گرفت.

تدبیر امام سجاد علیه السلام در اسارت، گریه‌های امام سجاد در مدینه، نوحه خوانی و روضه خوانی‌های آن حضرت در مدت سی و پنج سال سخنرانیش، به موقع جهادی بود فوق العاده مفید و ثمربخش که تحلیل سیاسی تاریخ، این مطالب را نشان می‌دهد.

عفو و جوانمردی امام سجاد علیه السلام

اگر تاریخ درباره امیرالمؤمنین علیه السلام می‌گوید که چگونه از ابن ملجم مواظبت کرد و هنگامی که ظرف شیری را برای حضرت می‌آوردند نیمی را می‌خورد و نیم دیگر را برای او می‌فرستاد، و درباره او وصیّت و سفارش فراوان نمود، درباره امام سجاد نیز منقول است که: فرماندار مدینه که دل امام سجاد را خون کرده بود، از طرف عبدالملک مروان معزول شد و امر شد که او را به درختی ببندند و مردم بیایند و به او توهین کنند. امام سجاد علیه السلام اصحاب خود را خواست و سفارش فرمود که مبادا به او توهین شود! امام سجاد نزد او رفت و او را دلداری داد و نزد عبدالملک مروان وساطت او را کرد که از این خواری نجات یابد.

آن فرماندار معزول می‌گفت از علی بن الحسین و یارانش ترس دارم زیرا به آنها ظلم بسیار کردم.

ابهت و شخصیت امام سجاد علیه السلام

درباره حضرت علی علیه السلام گفته شده که بسیار متواضع بود، ولی بزرگی شخصیت آن بزرگوار میان همه محفوظ بود. همچنین است فرزند عزیزش امام سجاد علیه السلام.

در تاریخ ضبط است که هشام بن عبدالملک به حج آمده بود و کثرت جمعیت مانع شد که حجرالاسود را استلام کند. پس در گوشه‌ای برای او فرشی انداخته و نشسته بود که امام سجاد علیه السلام وارد طواف شد و وقتی به حجرالاسود رسید، مردم کنار رفتند و حضرت مکرّر استلام نمود. هشام فوق العاده ناراحت شد. یکی از اطرافیان پرسید: این مرد کیست که مردم چنین به او احترام دارند؟ هشام تجاهل کرد و گفت نمی‌دانم. فرزدق آنجا بود، فی البداهه قصیده مفصلی درباره امام سجاد علیه السلام سرود. ما چند بیت از آن قصیده را می‌آوریم: تمام قصیده در مناقب ابن شهر آشوب موجود است:

هذا الذی تعرف البطحاء و طاته	و البیت یعرفه و الحل و الحرم
ما قال لاقط الا فی تشهده	لولا التشهد کانت لانه نعم
یغضی حیاء و یغضی من مهابته	فما یکلم الا حین یبتسم
من معشر حبهم دین و بغضهم	کفر و قربهم منجی و مقتصم
مقدم بعد ذکر الله ذکرهم	فی کل فرض و مختوم به الکلم

«این مردی است که حجاز، خانه خدا، حل، حرم او را می‌شناسند. نه، در کلامش نیست ـ حاجت سائل را همیشه برآورده می‌کند جز در تشهد ـ که لا اله الا الله می‌گوید. و اگر تشهد در نماز نبود، نه او، همیشه آری بود: هنگام برخورد با مردمان چشم‌ها را فرو می‌بندد برای آن که حیا دارد، و دیگران چشم فرو می‌بندد به جهت ابهتی که او دارد. و سخن با او نمی‌گویند مگر که آن بزرگوار تبسّم کند. روز قیامت حبّ آنها دین است و بغض آنها کفر است و قرب و نزدیکی به آنان پناه و نجات انسان‌ها است. در نمازها یاد آنها و اسم آنها مقدم بر هر چیزی است بعد از اسم خدای متعال. و نمازها به اسم آنان تمام می‌شود ـ یعنی در نماز بعد از اسم خدا در اقامه، اسم اهل‌بیت است و آخر مطلب که در تشهد آخر گفته می‌شود باز اسم اهل‌بیت است. گفته شده که فرزدق به این اشعار آمرزیده شده است و به گفته جامی اگر اهل عالم به این اشعار آمرزیده شوند جا دارد.

زندگی امام سجاد علیه السلام

می‌دانیم زندگی حضرت علی علیه السلام پر تلاطم بود در نهج البلاغه می‌فرماید: «صبرت و فی العین قذی و فی الحلق شجی؛ صبر نمودم در مصایب نظیر کسی که خاری در چشم و استخوانی در گلو داشته باشد.» ولی زندگی امام سجاد علیه السلام از زندگی امیرالمؤمنین علیه السلام بسیار پرتلاطم‌تر بود. آن حضرت در بحبوحه جنگ صفین به دنیا آمد: در زمان معاویه و آن جنایاتش پرورش پیدا کرده. معاویه را با کشتارهای دسته جمعی شیعیان، با اشاعه سبّ امیرالمؤمنین در خطبه‌ها و بعد از نمازها دیده است. بعداً حماسه کربلا و اسارت، که هر روزی از آن چند بار مرگ است، مجلس ابن زیاد و مجلس یزید را با اهل‌بیت پدرش پشت سر نهاد. قضیه حرّه که ننگی است بر دامن مسلمانان را مشاهده کرد.

یزید سال دوم سلطنت، شخصی را با پنج هزار لشگر به مدینه فرستاد و دستور قتل عام داد و سه روز مدینه را برای لشگریان خود مباح اعلام نمود.

او شاهد قضیه عبدالله بن زبیر است ـ که همه بنی‌هاشم و من جمله محمد بن حنفیه را در شعب ابی طالب جمع نمود که بسوزاند و چون دشمن رسید موفق نشد ـ شاهد مروان بن حکم بود که دشمن سرسخت اهل‌بیت بود. شاهد حکومت عبدالملک مروان با فرماندارش حجاج بن یوسف ثقفی است. زندانی زندان حجاج بن یوسف است که در میان بیابانی، پنجاه هزار زندانی در آن زندان بود و دمیری در حیاة الحیوان می‌گوید خوراک آنها دو قرصه نان بود که بیشتر آن خاکستر بود. شاهد کشتار بیشتر از صد هزار نفر بود به جرم دوستی با اهل‌بیت. پنجاه و هفت سال در این دنیا زندگی کرد ولی هر روز از آن برای آن بزرگوار قتلگاهی بود.

پایان

 

 

 

انتهای پیام /

 

رضا حیدری

کدخبرنگار: 12983

پرتویى از سیره و سیماى امام سجاد (علیه السلام)

 

 

 

 

 

امام سجاد(ع) سه سال پیش از شهادت امام على(علیه السلام)متولّد گردید

پرتویى از سیره و سیماى امام سجاد (علیه السلام)
حضرت على بن الحسین ، ملقّب به سجّاد و زین العابدین، روز پنجم شعبان سال 38 هجرى یا 15 جمادى الاولى همان سال، در مدینه دیده به جهان گشود و در روز 12 و یا 25 محرّم سال 95 هجرى، درمدینه، به دسیسه هشام بن عبدالملک، مسموم گردید و در 56 سالگى به شهادت رسید.

مادر مکرّمه امام سجاد(ع) بنا بر منابع تاریخ اسلامى، غزاله از مردم سند یا سجستان که به سلافه یا سلامه نیز مشهور است، می باشد. ولى بعضى از منابع دیگر نام او را شهربانویه، شاه زنان ، شهرناز، جهان بانویه و خوله، یاد کرده اند.

امام سجّاد(علیه السلام) در بدترین زمان از زمان هایى که بر دوران رهبرى اهل بیت گذشت می زیست، که، او با آغاز اوج انحرافى، معاصر بود که پس از وفات رسول اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) روى داد. امام سجاد (ع) با همه محنتها و بلاها که در روزگار جدّ بزرگوارش امیرالمؤمنین(علیه السلام) آغاز گردیده بود همزمان بود.
امام سجاد(ع) سه سال پیش از شهادت امام على(علیه السلام)متولّد گردید، وقتى دیده به جهان گشود، جدّش امیرمؤمنان(علیه السلام)در خطِّ جهادِ جنگِ جمل، غرق گرفتارى بود و از آن پس با پدرش امام حسین(علیه السلام) در محنت و گرفتاریهاى فراوان او شریک بود. امام سجاد(ع) همه این رنج ها را طى کرد و خود به طور مستقل رویاروى گرفتاریها قرار گرفت.

محنت و رنج او وقتى بالا گرفت که لشکریان یزید در مدینه وارد مسجد رسول اللّه شدند و اسب هاى خویش را در مسجد بستند، یعنى همان جایى که انتظار آن می رفت مکتب رسالت و افکار مکتبى در آنجا انتشار یابد، امّا برعکس، آن مکان مقدّس در عهد آن امام تقوا و فضیلت، به دست سپاه منحرف بنی امیه افتاد و آنان ضمن تجاوز به نوامیس مردم مدینه و کشتار فراوان، بی پروایى را از حدّ گذراندند و حرمت مدفن مقدّس رسول اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم)و مسجدش را هتک نمودند.

امام سجّاد(علیه السلام) براى پیش راندن مسلمانان به سوى نفرت از بنی امیه و افزودن مبارزه جویى با آنان، تلاش هاى مؤثّرى نمود. و هر گاه فرصتى به دست می آمد، مردم را بر ضدّ امویان تحریک می کرد و با احتیاط، برنامه حاکمان منحرف را تحت نظر قرار می داد. امام(علیه السلام) براى آگاهى مردم، اسلوب دعا را به کار برد، به طورى که دعاهاى آن حضرت، رویدادهاى عصر او را تفسیر مى کند.

صحیفه سجّادیه که به زبور آل محمّد مشهور است، اثر بى نظیرى است که در جهان اسلام، جز قرآن کریم و نهج البلاغه، کتابى به این عظمت و ارزش، پدید نیامده که پیوسته مورد توجه بزرگان و علما و مصنّفان باشد. از دیگر آثار ارزنده به جا مانده از امام سجّاد(علیه السلام)، مجموعه اى تربیتى و اخلاقى است به نام رساله حقوق که امام(علیه السلام) در آن وظایف گوناگون انسان را در برابر خدا و خود و دیگران، با بیانى شیوا و گویا بیان کرده است. مجموعه حقوقى که در این رساله ذکر شده جمعاً 51 حقّ مى باشد.

مزار امام سجاد(ع) در مدینه در قبرستان بقیع می باشد

-- امام و حکومت
امام سجّاد(علیه السلام) به این امر آگاه بود که تا وقتى از طرف پایگاه هاى مردمی پشتیبانى نشود، تنها در دست گرفتن قدرت براى تحقّق بخشیدن به عمل دگرگون سازى اجتماع اسلامى کافى نیست. پایگاههاى مردمى نیز باید به هدف هاى این قدرت آگاه باشند و به نظریه هاى او در حکومت ایمان داشته باشند و در راه حمایت از آن حرکت کنند و مواضع آن را براى توده مردم تفسیر نمایند و در برابر تندبادها با استوارى و قدرت بایستند.

امام سجّاد(علیه السلام) این امکانات را نداشت و به علّت آگاهى نداشتن مردم چنین شکایت مى فرمود: «پروردگارا! در پیشامدهاى ناگوار روزگار به ناتوانى خویش نگریستم و درماندگى خود را از جهت یارى طلبیدن از مردم در برابر کسانى که قصد جنگ با من داشتند دیدم و به تنهایى خود در برابر بسیارىِ کسانى که با من دشمنى داشتند، نظر کردم.»

امام(علیه السلام)، از جنبه انقلابى، به صورتى که مستقیماً عهده دار آن گردد، کناره جویى فرمود و به این بسنده کرد که کار قیام را به کسانى واگذارد که در این مورد برپاى مى خیزند. به طور کلى وضع اجتماعى که هر امام در آن زیست مى کرد، شکل کار سیاسى او را محدود و مشخّص مى ساخت.

پیشوایان معصوم با وجود توطئه هایى که دشمنان، علیه آنها مى نمودند تا آنان را از زمینه حکومت دور سازند، پیوسته مسئولیت خود را در نگاه دارى مکتب و تجربه اسلامى و مصون نگاه داشتن آن از فرو افتادن در ورطه انحراف و جدا شدن از مبادى و معیارها و ارزش هاى آن به گونه اى کامل ایفا مى کردند و هر وقت انحراف شدّت مى یافت و از خطر فروافتادن در ورطه نابودى بیم مى داد، پیشوایان(علیهم السلام) بر ضدّ آن حوادث تدبیرهاى لازم مى اندیشیدند، و هر گاه تجربه اسلامى و عقیدتى در تنگناى مشکلى گرفتار مى آمد و رهبرى هاى منحرف به حکم بى کفایتى از درمان آن ناتوان مى شد، امامان به نشان دادن راه حلّ و حفظ امّت از خطرهایى که مردم را تهدید مى کرد مبادرت مى فرمودند.

-- دستگیرى از درماندگان
یکى از خدمات ارزشمند امام سجّاد(علیه السلام)، رسیدگى به درماندگان، یتیمان، تهیدستان و بردگان بوده است.
روایت شده است که آن حضرت، هزینه زندگى صد خانواده تهیدست را عهده دار بود.
گروهى از اهل مدینه، از غذایى که شبانه به دستشان مى رسید، گذران معیشت می کردند، امّا آورنده غذا را نمی شناختند. پس از در گذشت على بن الحسین (علیه السلام)متوجّه شدند که آن شخص، امام زین العابدین (علیه السلام) بوده است.
او شبانه به صورت ناشناس، انبوهی نان و مواد غذایى را خود به دوش مى کشید و به در خانه فقیران و بینوایان مى برد و مى فرمود: صدقه پنهانى آتش خشم خدا را خاموش می سازد.

اهل مدینه مى گفتند: ما صدقه پنهانى را هنگامى از دست دادیم که على بن الحسین در گذشت. او در طول سالها به قدرى انبان حاوى آرد و دیگر مواد غذایى را به دوش کشیده و به در خانه فقیران برده بود که شانه اش پینه بسته بود، به طورى که پس از شهادت او، هنگام غسل دادن جنازه اش ، جلب توجّه می کرد.

-- عمل سید الساجدین در ماه رمضان
على بن طاووس در کتاب اقبال الاعمال، ضمن بیان اعمال ماه رمضان مى نویسد: على بن الحسین (علیه السلام) شب آخر ماه رمضان، بیست نفر برده را آزاد مى کرد و مى فرمود: «دوست دارم خداوند ببیند که من در دنیا بردگان خود را آزاد مى کنم، بلکه مرا در روز رستاخیز از آتش دوزخ آزاد سازد.»او هیچ خدمتکارى را بیش از یک سال نگه نمى داشت، وقتى که برده اى را در اوّل یا وسط سال به خانه مى آورد، شب عید فطر او را آزاد می ساخت.

بردگان سیاه پوست را مى خرید و آنان را در مراسم حجّ، به عرفات مى آورد و آن گاه به سوى مشعر کوچ مى کرد، آنان را آزاد مى کرد و جوایز مالى به آنان مى داد. تا آنجا که در شهر مدینه گروه عظیمى از بندگان و کنیزان، آزاد شده آن حضرت بودند و آنان هم بعد از آزادى، پیوند معنوى خود را با امام(علیه السلام)قطع نمی کردند.

منبع:
کتاب امام سجاد علیه السلام؛ جمال نیایشگران
tebyan.net

بیوگرافی امام سجاد(ع)

 

 

   

مختصری از زندگی نامه سید الساجدین زین العابدین حضرت امام علی بن الحسین(علیه السلام)

نام: على بن الحسین .

کنیه: ابوالحسن و ابومحمد.

القاب: زین العابدین، سید الساجدین، سجّاد، زکىّ، امین و ذوالثفنات.

به خاطر عبادت زیاد و سجده‏هاى طولانىِ امام زین العابدین (ع)، پینه‏اى در پیشانى‏اش بسته بود. از این رو، به وى «ذوالثفنات» لقب دادند.

منصب: معصوم ششم و امام چهارم شیعیان.

تاریخ ولادت: نیمه جمادى الثانى سال 38.

در مورد تاریخ ولادت آن حضرت، اختلاف است. غیر از تاریخ مزبور، مورخان روز و ماه ولادت آن حضرت را، پنجم شعبان یا نیمه جمادى الاولى یا هفتم شعبان و یا نهم شعبان ذکر کرده‏اند. در مورد سال ولادت آن حضرت نیز برخى سال 37 و برخى سال 36 هجرى را ثبت کرده‏اند.

امام زین العابدین (ع) دو سال پیش از شهادت امیر المؤمنین، على بن ابى‏طالب(ع) چشم به جهان گشود.

محل تولد:مدینه مشرفه، در سرزمین حجاز (عربستان سعودى کنونى). برخى مورّخان گفته‏ اند که محل تولد آن حضرت در کوفه بوده است؛ زیرا در آن هنگام، همه افراد خانواده امام على (ع) در کوفه به سر مى‏بردند.

نسب پدرى: امام حسین بن على بن ابى‏طالب (ع).

نام مادر: شهربانو، یا شاه زنان، دختر یزدگرد سوم، آخرین پادشاه از سلسله‏ساسانیان در ایران که در زمان خلافت امام على (ع) (و به قولى در عصر خلافت عمر یا عثمان) به اسارت مسلمانان در آمده و با اختیار خویش، همسرىِ امام‏حسین (ع) را پذیرفت. این بانوى بزرگ در ایام نوزادى امام زین العابدین(ع) درگذشت.

مدت امامت: از زمان شهادت پدر بزرگوارش امام حسین (ع)، در محرم سال 61 تا محرم سال 95 هجرى، به مدت 34 سال.

تاریخ و سبب شهادت: دوازدهم (یا هیجدهم یا بیست و پنجم) محرم سال 95 (یا 94) هجرى، در سن 55 سالگى، به خاطر زهرى که ولید بن عبدالملک به آن حضرت خورانید.

محل دفن: قبرستان بقیع، در مدینه مشرفه، در جوار قبر عمویش، امام حسن مجتبى (ع).

هم اکنون قبور مشرفه چهار امام معصوم(ع)، امام حسن مجتبى(ع)، امام زین‏العابدین(ع)، امام محمد باقر(ع) و امام جعفر صادق(ع) در کنار هم مى‏باشد.

همسران: فاطمه، دختر امام حسن مجتبى و چند ام ولد.

فرزندان

شیخ مفید اولاد علی بن الحسین را پانزده نفر دانسته:

1. محمد باقر که مادرش امّ عبدالله دختر حسن مجتبی بوده.
2. عبداالله، دختر او فاطمه مادر اسماعیل پسر جعفر صادق بود.
3. حسن
4. حسین
5. زید
6. عمر
7. حسین اصغر، نیای مرعشیان
8. عبد الرحمن
9. سلیمان
10. علی (کوچک‌ترین فرزند)، نیای سادات تفرش
11. خدیجه
12. محمد اصغر
13. فاطمه
14. علیه
15. امّ کلثوم

اصحاب و یاران :

اسامى تعداد زیادى از مؤمنان، شیعیان و محبان اهل بیت(ع) در زمره اصحاب و یاران امام زین العابدین (ع) آمده است که در این جا به نام برخى از آنان اشاره مى‏گردد:

1. جابربن عبدالله انصارى. 2. عامر بن واثله کنانى. 3. سعید بن مسیّب. 4. سعید بن جهان کنانى. 5. سعید بن جبیر. 6. محمد بن جبیر. 7. ابو خالد کابلى. 8. قاسم بن عوف. 9. اسماعیل بن عبدالله بن جعفر.

10. ابراهیم بن محمد حنفیه. 11. حسن بن محمد حنفیه. 12. حبیب بن ابى ثابت. 13. ابو حمزه ثمالى. 14. فرات بن أحنف. 15. جابر بن محمد بن ابى بکر. 16. ایوب بن حسن. 17. على بن رافع. 18. ابو محمد قرشى.

19. ضحاک بن مزاحم. 20. طاوس بن کیسان. 21. حمید بن موسى. 22. أبان بن تغلب. 23. سدیر بن حکیم. 24. قیس بن رمانه. 25. همام‏بن غالب (مشهور به فرزدق شاعر). 26. عبدالله برقى. 27. یحیى بن ام طویل.

زمامداران معاصر:
1. امیر المؤمنین على بن ابى‏طالب (ع) (40-35 ق.).
2. امام حسن‏مجتبى (ع) (41-40 ق.).
3. معاویة بن ابى سفیان (60-35 ق.).
4. یزید بن معاویة (64-60 ق.).
5. معاویة بن یزید (64-64 ق.).
6. عبدالله بن زبیر (73-64 ق.).
7. مروان بن حکم (65-64 ق.).
8. عبدالملک بن مروان (86-65 ق.).
9. ولید بن عبدالملک (96-86 ق.).

از میان زمامداران فوق، ردیف‏هاى اول و دوم از خاندان بنى هاشم، سوم، چهارم و پنجم از خاندان بنى‏امیه و از تیره ابوسفیان، ششم از آل زبیر و هفتم، هشتم و نهم از خاندان بنى‏امیه و از تیره حکم بن عاص هستند.از میان آنان امام على بن ابى‏طالب(ع) دادگرترین و شایسته‏ترین فردى بود که پس از پیامبر اکرم (ص) به زمامدارى مردم رسید. زمامدارىِ کوتاه مدت وى الگو و سرمشق همه حکومت‏هاى صالحى است که پس از او پدید آمده و یا در آینده محقق مى‏گردند.

رویدادهاى مهم:

1. وفات شهربانو، مادر امام زین العابدین (ع) به هنگام تولد آن حضرت، در سال 38 هجرى.

2. شهادت امام على (ع) در دو سالگى و شهادت امام حسن مجتبى (ع) در سیزده سالگىِ امام زین العابدین (ع).

3. همراهىِ امام زین العابدین (ع) با پدرش، امام حسین (ع)، در عدم بیعت با یزیدبن معاویه و حرکت اعتراض‏آمیز از مدینه به مکه، در رجب سال 60 هجرى.

4. همراهىِ امام سجاد (ع) با کاروان حسینى در حرکت از مکه به کربلا، درذى‏حجه سال 60 هجرى.

5. حضور امام زین العابدین در نهضت خونین کربلا، در سن 23 سالگى.

6. ابتلاى امام زین العابدین (ع) به بیمارىِ شدید، در روز عاشورا، و عدم توانایىِ جهاد در راه خدا.

7. تحمل مصیبت شهادت امام حسین (ع) و یاران و اصحاب آن حضرت، از سوى امام زین العابدین(ع) در روز عاشورا.

8. جنایت‏هاى لشکریان یزید در جدا کردن سرها از بدن شهدا و بر نیزه کردن آنها، اسب دوانى بر بدن‏هاى شهدا و غارت و آتش زدن خیمه‏ها پس از شهادت امام‏حسین (ع)، در عصر عاشورا.

9. آغاز اسارت امام زین العابدین (ع) و سایر بازماندگان قافله حسینى به دست لشکریان عمر بن سعد از عصر روز عاشورا.

10. تحمل سختى‏ها و مشقت‏هاى امام زین العابدین(ع) و دیگر بازماندگان در اسارت، کوفه و شام.

11. خطبه خواندن امام سجاد(ع) براى اهالى کوفه، در حالى که در غل و زنجیر و اسارت دشمنان بود.

12. خطبه خواندن امام سجاد(ع)، در مجلس بزرگ مسجد اموىِ شام، در حضور یزید و تأثیر شگفت آن بر شامیان.

13. بازگشت امام زین العابدین(ع) به همراه سایر بازماندگان نهضت کربلا از اسارت کوفه و شام به مدینة الرسول(ص).

14. حزن شدید و گریه‏هاى طولانىِ امام سجاد(ع) در مصیبت شهادت امام حسین(ع) و اهل بیت آن حضرت.

15. قیام مردم مدینه بر ضد یزید بن معاویه و اخراج بنى امیه از این شهر و وقوع نبردى خونین در این واقعه (معروف به واقعه حره)، در سال 63 هجرى.

16. شکست مقاومت اهالىِ مدینه در برابر لشکریان شام، و کشتار فجیع سپاهیان یزید به سرکردگىِ مسلم بن عقبه، در مدینه، و محفوظ و مصون ماندن امام زین‏العابدین(ع) و خانواده او از این کشتار.

17. قیام عبدالله بن زبیر در مکه بر ضد بنى امیه و تصرف حجاز (مکه و مدینه) و برخى از سرزمین‏هاى اسلامى، در سال 64 هجرى.

18. فشار و سخت‏گیرىِ آل زبیر بر خاندان امیرالمؤمنین و اهل بیت(ع).

19. قیام مختار بن ابى عبیده ثقفى، در کوفه، بر ضد بنى امیه براى خونخواهى از قاتلان امام حسین (ع).

20. مجازات قاتلان امام حسین (ع) توسط مختار بن ابى عبیده و شادمانىِ امام زین‏العابدین (ع) و سایر اهل بیت(ع) از کردار مختار.

21. شهادت امام زین العابدین (ع)، در دوازدهم (یا 18 و یا 25) محرم سال 95 هجرى، به وسیله زهرى که ولید بن عبدالملک به آن حضرت خورانیده بود.

22. به خاک سپردن بدن مطهر امام زین العابدین (ع)، در قبرستان بقیع، در جوار قبر عمویش، حضرت امام حسن مجتبى (ع)، زیر قبه مقبره عباس بن عبدالمطلب.