آیه الله شیخ جعفر شوشتری
آیه الله شیخ جعفر شوشتری شیخ جعفر بن حسین بن علی شوشتری از عالمان بزرگ شیعه در سال ۱۲۳۰هجری قمری در شهرستان شوشتر متولد شد. پدرش مدتی در شهرکاظمین عراق سکونت داشت او نیز همراه پدربود وی در ایام طاعون به شوشتر مراجعت کرد و پس از چندی به کربلا بازگشت و مدتی از محضر علماء استفاده کرد. سپس برای تحصیل علم همراه پدرش به نجف اشرف رفت و در سال ۱۲۵۵ هجری قمری به شوشتر بازگشت. رساله علمیه منهج الرشاد را نوشت و حسینیهای در شوشتر بنا کرد، مجددا در سال ۱۲۹۱ هجری قمری با اهل و عیالش به کربلا بازگشت و در سال ۱۳۰۲هجری قمری یک سفر تاریخی به ایران داشت که از مسیر نجف، کربلا، بغداد به قصد زیارت امام رضا (ع)حرکت کرد و در حالی که سیزده روز از ماه رمضان باقی مانده بود به شهر ری در جوار مرقد حضرت عبدالعظیم وارد شد، پس از ورود به آنجا عدهای از علمای بزرگ تهران و سایر طبقات مردم به دیدار ایشان رفتند و درخواست کردند که به تهران بیایند، ایشان هم قبول کردند و در تهران ، مسجد مروی به اقامه نماز جماعت و وعظ و ارشاد پرداختند.شیخ جعفر یک خطیب توانا با بیانی رسا و بلیغ بود. موعظهها و سخنان او که از تقوا و زهد والایی نشأت میگرفت، آنچنان شهرت یافت ،که فقاهت ایشان تحت الشعاع قرارگرفته بود.این مرد بزرگ در اوایل ماه شوال همان سال به طرف خراسان رفت در آنجا مریض شد،. اقامت ایشان در خراسان کمتر از یک ماه شد، دوباره به تهران بازگشت. از همان دهه اول و چند روز از دهه دوم محرم آن سال در تهران منبر رفت. در این ایام صدر اعظم و بسیاری از مردم با ایشان ملاقات کردند. روزی هم ناصرالدین شاه به دیداروی رفت و به ایشان پیشنهاد کرد که در تهران بماند اما شیخ گفت :دوست دارم این مشت استخوان در جوار حضرت ابوتراب، به تیره تراب سپرده شودویژگی دیگر او شیفتگی وصف ناپذیرش به سالار شهیدان حضرت امام حسین (ع) بود، به همین جهت با آن مقام علمی، فقهی و کهولت سن تا آخرین مراحل زندگی پربرکت خویش منبر میرفت و با شوری وصف ناپذیر نام و یادکربلا، عاشورا و شهادت جانسوزامام حسین (ع) و راه و رسم افتخارآفرین او را برای دوستداران ورهروانش ترسیم میکرد.وکتاب الخصائص الحسینیه را، تألیف نمودمرحوم شیخ جعفرّ شوشتری، پس از انجام رسالت دینی و ارشاد مردم در شهرهای مختلف ایران و زیارت امام رضا علیه السلام در مشهد مقدس به شوق زیارت امیرمؤ منان علی (ع)، راه عراق را درپیش گرفت، امّا متاءسّفانه در منطقه غرب کشور و مرز کنونی ایران و عراق در منطقه کرند بیمار شد و پس از چند روز، سرانجام در تاریخ ۲۸صفر سال ۱۳۰۳ هجری قمری وفات یافت. پیکر او به وسیله جمعی از ارادتمندان، به نجف اشرف حمل و در آنجا به خاک سپرده شد. آرامگاه او در نجف یکی از مکانهای زیارتی این شهر است که با نام مسجد شیخ جعفر الشوشتری شناخته میشود.
13- آیه الله خوئی ، آیة الله الـعظمی حاج سید ابوالقاسم خوئی، در شب نیمه رجب ۱۳۱۷ هجری قمری درشهرستان خوی از توابع آذر بایجان غربی در یک خانواده علمی و مذهبی دیده به جهان گشود والد بزرگوار او، مـرحوم آیه الله سید علی اکبر خوئی بود ،که پس از مطرح شدن مشروطیت در ایران و موضع گیریهای موافق و مخالف، در سـال ۱۳۲۸ هجری قمری شهرستان خوی را به قصد سکونت درنجف اشرف ترک گفت سید ابوالقاسم نیز در سن ۱۳ سالگی، همراه برادرش سید عبداللّه در سال ۱۳۳۰ هجری قمری به پدر خودپیوستند و در نجف شروع به فراگرفتن ادبیات عرب ومنطق و سطوح عالیه نمودند وسپس به درجه اجتهادنائل آمدند. آن مرد بزرگ از دوران جوانی به تدریس و بحث های علمی علاقه فـراوانـی داشت، با اینکه بار مرجعیت در سنین اخیر بر دوش او سنگینی می کرد، ولی از تدریس و تـحـقـیـق و نـگـارش دست برنداشت ودر این دوران مشکلاتی را نیز تحمل کرد .پس از تسلط عبدالکریم قاسم بر عراق و کودتاهای مکرر، وضع روحانیت و مردم نجف، دچار مشکلات بیشتری شد. کمونیست های وطنی از یک سو و بعثیهای بی رحم از طرف دیگر، عرصه را برروحانیت تنگ کردند. او بـه خـاطـر نـاملایمات و کبر سن ، دچار بیماری سختی شد و هر چه علاقمندان و بزرگان تلاش کردند که برای ایشان پزشکی ازخارج بیاورند، یا او را به خارج ببرند، حزب بـعـث با آن موافقت نکرد و سرانجام به بیمارستان بغداد منتقل گشت و با یک مداوای مرموز او را مـرخـص کـردند سرانجام این مرد بزرگ ، عصر روز هشتم ماه صفر ۱۴۱۳ هجری قمری جان به جان آفرین سپرد درصحن شریف در مدخل مسجد الخضرا صحن امیر المؤمنین (ع) غرفه دوم سمت چپ از ورودی با ب مسلم بن عقیل( ع)که جایگاه تدریس او بود به خاک سپرده شد.
14- سید ابوالحسن اصفهانی وی در سال 1284 هجری قمری در روستای،مدیسه، لنجان اصفهان به دنیا آمد.دروس ابتدایی را در زادگاهش آغاز نمود و سپس برای فراگیری علوم دینی به حوزه علمیه اصفهان مهاجرت کرد و از حلقه درس اساتید استفاده نموده و در سال1307 هجری قمری به حوزههای علمیه نجف و سامرا رفت و از اساتید آنجابهره برد. پس از درگذشت آخوند خراسانی، به تدریس پرداخت و پس از مرگ میرزا محمد تقی شیرازی میرزای دوم، مرجعیت دینی در او متمرکز شد و این انحصار تا ۱۰ سال به طول انجامید.ایشان تألیفات فراوانی دارد که یکی از آنها کتاب شریف وسیلة النجاة است که امام خمینی ره فتاوی خودشان را در آن درج کرده وبه عنوان یکی از آثار مهم فقهی به نام تحریر الوسیله به جامعه اسلامی تقدیم نمودند.سید ابوالحسن در دوران تجاوز انگلیس ، در حمایت از مردم عراق فتوایی به شرح زیر صادر نمود:
بسم اللّه الرحمن الرحیم سلام بر همه، بالخصوص برادران عراقی، وظیفه دینی بر همه مسلمانان لازم می گرداند که در حفظ حوزه اسلام و بلاد اسلامی تا آنجاکه قدرت دارند بکوشند و بر همه ما واجب و لازم است که سرزمین عراق را که مشاهد ائمه هدی علیهم السلام و مراکز دینی ما در آنجا است، از تسلط کفار حفظ نموده و از نوامیس دینی آن دفاع کنیم من شما را بر این موضوع دعوت کرده وترغیب می نمایم خداوند ما و شما را برای خدمت به اسلام و مسلمین موفق فرماید. (ابوالحسن الموسوی الاصفهانی) ،علاوه برآن درادامه مبارزه ، ایستادگی،و جهاد در راه خدا خود سلاح به دست گرفت و در انقلاب 1920 میلادی همراه مجاهدین به جبهه های نبرد شتافت. اما به اصرار رهبران انقلاب، به نجف اشرف بازگشت ، پس از انقلاب 1920 نیز ایشان نقش مقابله گرانه با قیمومیت را ادامه دادند و بیعت با ملک فیصل اول را رد کردند. وبا انتخابات فرمایشی به مخالفت برخاستند. سید ابوالحسن اصفهانی و میرزای نایینی وبرخی دیگر از مراجع فتوا به حرمت مشارکت در انتخابات مجلس نمایندگان را دادند. دولت عراق عکس العمل نشان داد و آیت الله مهدی خالصی که انتخابات را تحریم کرده بود، تبعید نمود. در اعتراض به تبعید وی، میرزای نائینی و سید ابوالحسن اصفهانی راهی ایران شدند و حکومت عراق نیز با شیوه ناپسندی که حکایت از اخراج و تبعید آنان داشت، با ایشان برخورد کرد؛ ولی از آن جا که تبعید علما به زیان انگلیس و عراق تمام شد، ایادی انگلیس به تلاش برخاستند و برای پایان دادن مسأله تبعید علما به گفت و گوهای دیپلماسی پرداختند و مسأله را به پایان بردند و علمای تبعیدی را به نجف بازگرداندند. وی پس از عمری خدمت در راه خدا ومبارزه با دشمنان اسلام ،سرانجام در اثر سانحه ای به زمین خورد و پس از بازگشت به کاظمین در شب نهم ذیحجه 1365 هجری قمری در ۸۱ سالگی درگذشت و جنازه ایشان در حرم علی بن ابی طالب( ع ) دفن شد.
تاریخ اماکن عتبات عالیات (62) از کتاب یاحسین کربلا نوشته حجت الاسلام علی اسماعیلی کریزی
http://baghdasht1.blogfa.com/?p=1
فرمانده پایگاه بسیج سازمان قضایی نیروهای مسلح:
نهاوندی در بخش دیگری از صحبت هایش گفت: سازمان قضایی نیروهای مسلح یکی از سالم ترین و پاک ترین نهادها در کشور است.
http://baghdasht1.blogfa.com/?p=1
فرمانده مرکز بسیج قوه قضائیه:
http://barrud.rasekhoonblog.com/
http://barrud.rasekhoonblog.com/
_________________________________________________
barrud.rasekhoonblog.com
وبلاگ "چشمه سلطان ولی کریز"
وبلاگ"بررودکریز"
barrud.mizbanblog.com