ابن أثیر :
أمّا الحَسَنُ بنُ عَلیٍّ العَسکَرِیّعلیه السلام فَقَد کانَت أخلاقُهُ کَأخلاقِ رَسولِ اللَّهِصلی الله علیه وآله
خلق و خوی امام حسن عسکریعلیه السلام همچون خلق و خوی رسول خدا بود
الخرائج و الجرائح ، ج ۲ ، ص ۹۰۱ .
امام مهدی علیه السلام :
کان
[الإمامُ العَسکَریعلیه السلام] نُوراً ساطِعاً و قَمَراً زاهِراً اختارَ
اللَّهُ لَهُ ما عِندَهُ فَمَضی عَلی مِنهاجِ آبائِهِ حَذوَ النَّعلِ
بِالنَّعلِ
او نوری فروزان و ماهی درخشان بود که
خداوند آنچه را نزد خود بود برای او برگزید . او راه و روش پدران بزرگوار
خود را گام به گام دنبال کرد تا رحلت فرمود
بحار الأنوار ، ج ۵۳ ، ص ۱۹۱ .
سخنان برگزیده
امام عسکری علیه السلام :
خَصلَتانِ لَیسَ فَوقَهُما شَیءٌ : الإیمانُ بِاللَّهِ و نَفعُ الإخوانِ
دو خصلت است که بالاتر از آنها چیزی نیست : ایمان به خدا و سود رساندن به برادران
بحار الأنوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۷۴ .
امام عسکری علیه السلام :
جُعِلَتِ الخَبائِثُ فی بَیتٍ و جُعِلَ مِفتاحُهُ الکِذبَ
همه پلیدیها را در خانهای نهادند و کلید آن دروغ است
میزان الحکمه ، ح ۱۷۴۱۰ .
امام عسکری علیه السلام :
إتَّقُوا اللَّهَ و کُونوا لَنا زَیناً و لاتَکوُنوا عَلَینا شَیناً
تقوای الهی پیشه کنید و مایه زینت ما باشید ، نه مایه سرشکستگی ما
بحار الأنوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۷۲ .
امام عسکری علیه السلام :
خَیرُ إخوانِکَ مَن نَسِی ذَنبَکَ و ذَکَرَ إحسانَکَ إلَیهِ
بهترین برادر تو کسی است که خطایت را فراموش کند و احسان تو را به خود ، به یاد آورد
بحار الأنوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۷۹ .
امام عسکری علیه السلام :
مَن وَعَظَ أخاهُ سِرّاً فَقَد زانَهُ و مَن وَعَظَهُ عَلانِیَةً فَقَد شانَهُ
هر که برادرش را در خلوت پند دهد ، او را آراسته است ، و هر کس برادرش را در جمع پند دهد ، او را سرشکسته کرده است
تحف العقول ، ص ۴۸۹ .
امام عسکری علیه السلام :
لَیسَ مِنَ الأدَبِ إظهارُ الفَرَحِ عِندَ المَحزونِ
شادمانی کردن در نزد غمدیده ، بی ادبی است
تحف العقول ، ص ۴۸۹ .
امام عسکری علیه السلام :
بِئسَ العَبدُ عَبداً یَکونُ ذا وَجهَینِ و ذا لِسانَینِ
چه بد بندهای است آن که دورو و دو زبان باشد
تحف العقول ، ص ۴۸۸ .
امام عسکری علیه السلام :
مَن کانَ الوَرَعُ سَجِیَّتَهُ و الکَرَمُ طَبیعَتَهُ و الحِلمُ خُلَّتَهُ ، کَثُرَ صَدیقُهُ
کسی که پارسایی خوی او ، بخشندگی طبیعت او و بردباری خصلت او باشد ، دوستانش زیاد شوند
بحار الأنوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۷۹ .
حدیث نت